Domowa wędzarnia i co nowego w naszym "ogrodzie kuchennym"

 

Od niemalże roku, kiedy to znajomy Pan uwędził nasze kozie sery, marzy mi się własna przydomowa wędzarnia. Jednak zawsze, gdy wspominałam o tym Olafowi, słyszałam: Lepiej daj sery Panu Jankowi do uwędzenia... I tak odkładałam swój plan wciąż i wciąż na bliżej nie określoną przyszłość... Aż dostałam od mojego taty starą metalowa beczkę, która jemu wcześniej również służyła do wędzenia :-) Chociaż, jak się niedawno dowiedziałam, historia tej konkretnej beczki jest o wiele dłuższa i ciekawsza... Wspominając mimochodem mojemu bratu ciotecznemu, że mam zamiar ową beczkę zabrać z "terenu siedliska po Babci" usłyszałam historię kilku młodych chłopaczków, którzy w owej beczce staczali się z górki na pazurki :-) No cóż... być może mojemu synkowi też kiedyś przyjdzie taki pomysł do głowy, póki co jednak moja beczka znów robi za wędzarnię ;-)
I powiem Wam, że pomimo moich wielkich obaw, że zmarnuję wszystkie sery, że mi się rozpuszczą, będą niejadalne, czy nie wiem co jeszcze innego- wyszły po prostu wyśmienite!!! Okazało się, że wędzenie to na prawdę nic trudnego, nie ma się czego bać, a pilnowanie ognia i podkładani- to czysta przyjemność :-) Dla zainteresowanych podam, że nasze kozie gomółki wędzimy w temperaturze około 40 st C przez jakieś 6 godzin. Większe sery pewnie trzeba wędzić trochę dłużej, ale myślę, że to kwestia doświadczenia i wyczucia :-)

Nie pokazuję naszej wędzarni w "pełnej okazałości" bo na prawdę nie ma się czym chwalić. Zwykła wiejska wędzarnia z beczki- jakich pełno po wsiach :-) Ja jednak jestem bardzo dumna, że mam wreszcie własną i robienie serów kozich zyskało dla mnie nowy wymiar :-)
Na następny "ogień" pójdą ryby :-) Musze tylko wysłać męża na jakąś wyprawę wędkarską :-)

 
W dalszej części tego wpisu, chciałam Was zaprosić do mojego ogrodu warzywnego! Długo myślałam, że nic mi w tym roku nie wyjdzie... Na każdym kroku przegrywałam walkę, najpierw z wiosennymi chłodami, a później z wszędobylskimi chwastami! Dyniowate musiałam wysiewać w porywach do trzech razy!!! Byłam przekonana, że niektóre z warzyw w ogóle mi w tym roku nie wyjdą! I, chociaż zdaję sobie sprawę z tego, że mój warzywnik nie jest idealny- to ogólnie rzecz biorąc- jestem całkiem usatysfakcjonowana! :-)
Co prawda marchew, pietruszka, koper czy buraki są doprawdy pożałowania godne, a kapustę zeżarły robaki :-) to reszta prezentuje się całkiem nieźle!
Mam nawet kozią kwaterę, w której rosną buraki pastewne dla naszych zwierzaków na zimę :-)
I małe zielone ostre papryczki- doskonałe do nadziewania serkiem i marynowania!

To tyle na dziś :-) Chociaż wciąż mam w przygotowaniu mojego posta z wiejskimi specjałami do kuszania!!! Tyle, że najpierw mi to wędzenie wypadło :-)

Witam serdecznie wszystkich moich nowych gości!!! Cieszę się, że tak wielu z Was się u mnie podoba!!! Dziękuję za wszystkie zostawiane komentarze i maile!!!
Pozdrawiam!!!