piątek, 30 września 2011

Słomiane koła i rajskie jabłuszka 2 :)

Tak mnie naszło na wianki niespodziewanie...
Wszystko za sprawa znajomych, którzy słomę dla zwierzaków przywieźli i bałaganu troszkę przy tym powstało... Z samego bałaganu wianki by nie powstały, ale zdarzyło się jeszcze, że znalazłam kłąb drutu rzucony za chłodnię, a bałagan i drut to już dobry początek!...
Drut był dobry... dość gruby, a przy tym giętki. Uwiłam sobie z niego kilka kółek i serc na początek...
Jeśli zaś o bałagan słomiany chodzi... wszak słomiane podkłady najlepsze do wianków...
I tak zabraliśmy się z Witkiem, po raz pierwszy zresztą, że robienie słomianych podkładów. Ja wiłam wianki, a Witek potęgował słomiany bałagan. Przednia zabawa!!!
Takie koła robi się dość prosto. Na druciane kółko nawijamy słomę, mocujac ją sznurkiem. Pierwsze okrążenie nie wygląda dobrze... (co widać na 2 pierwszych zdjęciach z prawej), ale jak jeszcze sobie ze sznurkiem poszalejemy i opleciemy to wszystko gęściej- to już nie tak źle. Na koniec obcinamy nożyczkami co tam nam odstaje i nie pasuje i gotowe!
A skoro rajskich jabłek u nas urodzaj, to na nie właśnie padło... I znów wycieczka do sadu po świeży towar...i pleciemy...

 Cały sekret w tym, by całe grona jabłek zbierać- szybciej i duuużo prościej wtedy jest!


Wianki zawisły sobie na drzwiach wejściowych do domu. Co prawda drzwi te nie są używane, ale ozdoba jakaś im się należy :)
Jako, że podkładów słomianych 6 uwiliśmy, wszystko wskazuje na to, że to nie koniec wiankowych wariacji...

środa, 28 września 2011

Rajskie jabłuszka i jabłuszka w serduszka :)

Chyba już pisałam, że kocham jesień. A ta w tym roku rozpieszcza nas wspaniałą pogodą...Co prawda do pełni szczęścia brakuje mi jednej rzeczy... Nie ma grzybów!!! Jest za sucho! W lesie nawet mech wyschnięty jest na wiór!!! Strasznie nad tym ubolewam, bo uwielbiam jesienne spacery po lesie z koszem...na grzyby... Cóż, nie można mieć/ chcieć wszystkiego :) W każdym razie, pomijając ten drobny szczegół, tegoroczna jesień jest naprawdę cudowna!



Nie mogę się powstrzymać przed fotografowaniem naszych warzyw ( tylko ta wielka dynia jest "dostana"- reszta wyrosła w naszym warzywniku)

Ale, miało być o jabłkach...

Widzicie te jabłka z serduszkami ? Każdy może sobie zrobić takie sam. Pod warunkiem, że ma w ogródku jabłonkę o czerwonych jabłkach. Kiedy jabłka są jeszcze zielone, ale już wyrośnięte, na najładniejszych owocach, po odsłoniętej stronie ( na której pojawi się czerwony rumieniec) naklejamy specjalne naklejki z czarnym wzorem. Miejsce pod czarnym wzorem pozostanie zielone, podczas gdy reszta jabłka wybarwi się na czerwono. Naklejki takie można kupić w sklepach dla sadowników ( ja kupowałam w okolicach Grójca), być może można takie kupić także na allegro. Albo może to być jakakolwiek inna naklejka z nieprzezroczystym wzorem.


Polecam także nalewkę z rajskich jabłuszek... Pychota! U nas w sadzie rajskie jabłka pełnią funkcję zapylaczy- sadzi się je co któreś drzewo, by poprawić owocowanie odmiany właściwej. Można z nich robić nalewki, owoce w syropie cukrowym, wina... Ja co roku zbieram koszyk, chowam w chłodni, a gdy przychodzi czas ubierania choinki- robię z nich korale dla drzewka :) Piękna ozdoba! Ale nie trzeba mieć chłodni, żeby mieć piękne jabłuszka na Święta. Wystarczy zimna, przewiewna komórka :)

 
Dla nas czas zbioru jabłek, to również czas robienia soków przecierowych. Przyznam się, że mi nie zawsze się chce i wolę kupić gotowy...Ale z naszym Cwaniakiem to nie przejdzie... Dziś na przykład zmusił mnie do wyjęcia sokowirówki po tym jak zobaczył miskę marchwi na zupę... Swoją "łamaną" Polszczyzną oznajmił, że robimy sok, i koniec-kropka! Trzeba było zasuwać do sadu po jabłka, gruszki i do roboty!

A ten kosz-tace upolowałam ostatnio "na ciuchach" za całe 6,80 zł. !!! Kupiłam też sporo  fajnych , tildowych materiałów, bo mnie tak jakoś znowu maszyna do szycia przyciąga..., tak że czekajcie na efekty!!!

Pozdrawiam i wspaniałej pogody życzę! 
A grzybiarzom- grzybów :) !!!

wtorek, 27 września 2011

Cudownie jest...


Rano wstaję, wyględam przez okno i od razu serce się raduje... Poranna mgła walczy o byt z budzącym się słońcem... Dookoła tyle kolorów... Powietrze pachnie zmianami... A na usta ciśnie się pieśń barda:

Cudownie jest:
Powietrze jest!
Dwie ręce mam,
Dwie nogi mam;
W chlebaku chleb,
Do chleba ser,
Do picia deszcz.(...)



Ubieramy się z Witkiem i idziemy wydoić Józefinę. Potem zamiast do domu, łapiemy aparat i biegniemy robić zdjęcia bo światło takie piękne a chwila ulotna...A na ustach wciąż "Piosenka dla zapowietrzonego" SDM słowa E.Stachura

(...)Nadchodzi noc
I zimno z nią;
Mam ręce dwie
Obejmę się;
Ukryję się,
Utulę się
We własna sierść.(...)



W taki dzień jak dziś, nikt i nic nie jest w stanie zepsuć nam humoru :)

(...)Daleko świt,
Nie widać nic;
Dwie nogi mam;
Dojdziemy tam.
Szczękają psy!
Fruwają mgły!
Niech pani śpi!
 Miłego dnia!!!

niedziela, 25 września 2011

W oczekiwaniu na gości...

W oczekiwaniu na gości udaliśmy się z chłopakami na spacer- "obchód" po okolicy. Nie ruszaliśmy się dziś nigdzie dalej właśnie z powodu przyjazdu moich rodziców i brata z dzieciakami.
Ze spaceru przyniosłam kilka gałązek z owocami dzikiej róży. Przy pomocy kombinerek i drucika uwiłam takie oto różane serce... Dumnie stoi na komodzie i przypomina, że jesień już na prawdę przyszła...








Gości się spodziewaliśmy, a jednak zaskoczyli nas jak drogowców zima- Wiedzieliśmy, że przyjadą, ale że tak szybko?!?
W planie mieliśmy ognisko i grilla. Pogoda była piękna i wszystko cudnie nam się udało. Chłopaki grali w piłkę, jeździliśmy "pociągiem" do jabłek i jedliśmy pyszności z ogniska.
Mam nadzieję, że wszyscy mieliście równie cudowną niedzielę jak my!!!

Machamy do Was radośnie!!!

wtorek, 20 września 2011

Z życia wzięte...

Na samym początku chciałam Wam serdecznie podziękować za słowa otuchy :) i życzenia urodzinowe!!! Baaardzo dziękuję! Dopiero dziś zajrzałam na bloga i muszę Wam powiedzieć, że było mi bardzo miło!  I tak, jak to zawsze bywa, że po nocy dzień nastaje- tak i mi po chandrze lepsze samopoczucie wróciło!
Miałam kilku dniową przerwę w blogowaniu z pewnego bardzo przyjemnego powodu... Moja super przyjaciółka ze studiów wychodziła w zeszłą sobotę za mąż. Ślub był naprawdę piękny a wesele... Super!!!  Florencjo (mąż Ani- Pan Młody) jest Hiszpanem. Na ślub przyjechała spora część jego rodziny. Nie mogłam wyjść z podziwu jak Ci Hiszpanie potrafią się bawić, jak są rodzinni, otwarci i pełni ciepła! Południowa krew! Z tego co zrozumiałam, to podskakują na szczęście- i oni faktycznie ciągle podskakiwali! Od samego patrzenia człowiek szczęśliwszy się robił...Niestety Polacy na ich tle wypadli dość blado...
Jako, że Panna Młoda jest moją przyjaciółką (trochę ostatnio zaniedbaną niestety, ale wciąż przyjaciółką!) pomyślałam, że standardowa "koperta" w prezencie nie wystarczy i zrobiłam dla Ani taki mały upominek na pamiątkę... zamiast kwiatów.

Chciałam Wam jeszcze dziś pokazać COŚ.
Faktycznie mieszkam w przepięknym miejscu. Jest cisza, spokój, sielska atmosfera, piękna przyroda...ale jest też i Sąsiad... I to Sąsiad dość uciążliwy... Pamiętacie posta o oszpecaniu naszych pięknych drzew? Sąsiad posunął się wtedy o wiele dalej! Zdewastował ciężkim sprzętem CAŁY LASEK!!!  Już na samym początku jego poczynań, jasno i (o zgrozo!!!) przy ludziach, wyraziłam moją opinię na temat całego tego spustoszenia... W odpowiedzi Sąsiad zakomunikował, że do tej pory to się DAŁO (w domyśle-wspólnie egzystować), ale teraz to się już NIE DA (przeze mnie się nie da- bo się wtrącam!) I w ramach zemsty, na granicy (która do tej pory była czysto umowna) wybudował nam takie coś :

W tle widać kasztanowiec, który wcześniej miał piękną, przewisającą koronę, z której pozostało niestety tylko to...

Ten okrągły bazgroł na murze to "zakaz wjazdu". Cóż...głową muru nie przebijesz...
Pięknie to  u nas jest..., za to sąsiedzkie stosunki pozostawiają wiele do życzenia...
Ale żeby nie było tak ponuro, pokażę Wam nasze "MUU"


Nasza Juja ( jak ostatnio przechrzcił Józefinę Witek) postanowiła zostać fotomodelką :) Prawda, że jest bardzo fotogeniczna? Za to jej podły synek już mniej... Podły, bo pomimo kastracji, jest złośliwy i potrafi wziąć na rogi bez ostrzeżenia...A rogi ma potężne...

A to już nasza Super Mama. Jako że nasze zielononóżki jakoś do macierzyństwa się nie spieszą... musieliśmy znaleźć matkę zastępczą! Nasza Kwoczka odchowała już drugą partię kurczaków w tym sezonie!
A to mały Łobuziak, który tylko przed Capkiem czuje jako taki respekt. Momaka natomiast nie boi się wcale, mimo,że ten pierwszy jest od niego dwa razy większy !!!

Całusy!

środa, 14 września 2011

Urodziny


Dziś są moje urodziny... Nie planowałam mieć złego humoru, w ogóle nic nie planowałam... Od rana nic mi nie wychodziło. A to coś przypaliłam, a to znów wykipiało, a to zapomniałam, że ser kozi robię i musiałam robić od nowa... Na domiar złego moje bystre dziecko też coś wyczuło i też postanowiło mieć zły dzień! I tak od samego rana wisiał uczepiony mojej  nogi i jęczał... Macie czasem ochotę udusić własne dziecko?!? No właśnie...
A żeby się za bardzo wieczorem nie nudzić kupiłam sobie 20 kilo węgierek na powidła ... Po 10 kg popękały mi opuszki palców od drylowania i nie dałam rady więcej...
Pokroiłam za to wiadro jabłek do suszenia na chipsy jabłkowe i tym oto sposobem nasza domowa trzódka powiększyła się o jakiś miliard muszek owocówek. Jest super!...
Po południu mój mąż się zreflektował i kupił mi kwiaty, to też nie pomogło...

Nie mam  dziś natchnienia do robienia zdjęć (i światła już nie mam dobrego...), może jutro coś dorzucę, bo kwiaty, jak by nie było, piękne dostałam !
Życzę wszystkim miłego (mimo wszystko) wieczoru!
PS. Już dorzuciłam :)

niedziela, 11 września 2011

Maliny, pchle targi i straaaszne rozczarowanie...

Wczoraj zostaliśmy bardzo mile obdarowani przez przyjaciół wiadrem malin !
Strasznie się objedliśmy :) a z tego co zostało będą pyszne syropy malinowe na zimę! Ja soki robię chyba w najprostszy możliwy sposób. Moja mama tak robiła, moja babcia tak robiła i pewnie babcia mojej babci też :) Po prostu zasypuję owoce cukrem (duuużo cukru, nie powiem dokładnie ile, bo na oko robię, ale dużo!) I czekam aż puszczą sok. Przecedzam przez gazę i zlewam do butelek. Gotowe! Jak ktoś się boi, że się popsują, to można sok zagotować, ale nie jest wtedy taki zdrowy!.




Już w drugim, czy trzecim  poście pojawia się w tle ocynkowane wiaderko, to z kwiatami... Zdradzę teraz jego historię. Otóż pewnego dnia porządkowałam rupieciarnię w naszej przepastnej stodole, i wygrzebałam dziwny pojemnik z otworami w wieczku... Okazało się, że wiaderko należało do mojego męża i służyło do przetrzymywania ryb...Hmmm, ryb to ja w nim trzymać nie będę, może Witek...kiedyś... Ale zanim te kiedyś nastąpi zaadoptowałam wiaderko do swoich potrzeb, póki co florystycznych :) ...


Pochwalę się teraz troszeczkę... Często bywam w Warszawie- mam tam rodziców, no i chodzę do szkoły. Tak się składa, że w weekendy w kilku miejscach organizowane są targi staroci. O targu na "Kole" pewnie każdy słyszał. Jest tam sporo fajnych rzeczy, głównie meble, a ceny zwalają z nóg (przynajmniej mnie... ) Ale jest jeszcze jedno fajne miejsce- Targ na stadionie "Olimpia" przy Parku Moczydło, na ulicy Górczewskiej. Większą jego część zajmują ciuchy, ale jest wydzielony sektor z klamotami... I tam właśnie uwielbiam szperać ja! W przeciwieństwie do Koła, nie sprzedają tu "zawodowcy", a przeważnie starsi ludzie wyprzedający pamiątki rodzinne, po to by na leki im wystarczyło :( , albo podchmieleni panowie nie bardzo świadomi gdzie są i co tam robią :) Można tam wyszperać dosłownie wszystko... W każdym razie, będąc tam ostatnio, od takiego właśnie Pana niezbyt trzeźwego, za całe 7 złotych kupiłam sobie emaliwaną kankę z poziomkami :) Bardzo byłam z siebie zadowolona, bo targował się pan zaciekle co by mu na chociaż trzy piwka wystarczyło...(Jak nie wybredny, to pewnie wystarczyło :) )




 A co do rozczarowania...
Wybraliśmy się dziś z mężem i Witem do Siedlec na Targi Rolnicze. Byliśmy bardzo podekscytowani, bo miała tam być też wystawa zwierząt hodowlanych- świnie, krowy, drób... ale nie była... :( Ja chyba byłam najbardziej rozczarowana. Jako w zasadzie świeżynka na wsi (mieszkam tu od 5 lat) ciągle jestem przekonana, że wieś bez zwierząt to nie wieś (sama mam przecież dwie kozy i gromadkę kur). Brnęliśmy więc w upale, przepychając się między tysięcznym tłumem przez całą wystawę, a tu nic. Jedna sztuczna krowa i to wszystko :(. Na szczęście Witkowi do szczęścia wystarczyło, że zobaczył koparkę po drodze... i że dostał gałkę lodów waniliowych :)

Niezadowolone miny zwiedzających...
PS. Ciesze się, że jednak ktoś mnie czyta...i że się podoba... Pierwotnie zaczęłam pisać bloga dla siebie i "ku pamięci" bo pamięć moja krótka i zawodna, a pamiętać jednak warto...Jednak blogowanie wciąga i po pewnym czasie pisanie dla siebie już nie wystarcza...
Pozdrawiam wszystkich  moich podczytywaczy :)

sobota, 10 września 2011

Kwiaty, ogrody i coś na ząb :)


W domu zapanowała już jesienna atmosfera. Co prawda nie palimy jeszcze w piecu... :) ale za to gościmy kwiaty w ognistych barwach. Astry, lwie paszcze, rudbekie, słoneczniki, aksamitki i dzikie astry jesienne o subtelnych, pastelowych kwiatkach...


W tym roku postanowiłam sobie, że w naszym ogrodzie będzie teraz o wiele więcej kwiatów. Do tej pory królowała zieleń. I przy tej powierzchni ogrodu i ogromie pracy z tym związanej, jakoś zawsze brakowało mi czasu na rabaty bylinowe... I tak w tym roku w naszym warzywniku pojawiło się kilka zagonów z jednorocznymi kwiatami (z przeznaczeniem do wazonu :) ) Ale jako ogrodnik (z wykształcenia) z aspiracjami na architekta krajobrazu (właśnie kończę kurs) zaprojektowałam sobie/ nam całkiem spory fragment ogrodu w stylu arts &crafts (niewtajemniczonym wyjaśniam,że chodzi o ogród angielski, bylinowy z żywopłotami, zaułkami, angielskimi ławeczkami itd). Plan mogę wcielić w życie dopiero za dwa lata, bo w miejscu mojego przyszłego ogrodu rośnie jeszcze sad... i jeszcze porośnie rok (mam nadzieję, że nie dłużej...) Ale od wiosny zaczynam rozmnażanie... roślin. Zakładam pokaźną szkółkę bylin i tym oto sposobem niskim kosztem (mam przynajmniej taka nadzieję...) powstanie mój wymarzony ogród kwiatowy! A przy nim warzywnik z prawdziwego zdarzenia, blisko domu, z którego nie trzeba będzie z wywieszonym jęzorem tachać płodów rolnych kilometry i to jeszcze pod górę (tak mam teraz :) )


Dziś moje dziecię znalazło w kuchennej szafce puszkę z makiem do ciasta. A że lotny umysł ma, wydedukowało sobie, że to przecież do "buji" (w języku mojego syna "buja" oznacza bułkę). Z puszką pod pachą podchodzi do mnie i mówi "mama łałał". Łałał oznacza wałek do ciasta i ogólnie proces powstawania bułek drożdżowych tudzież chleba. Ale tym razem chodziło o bułeczki.I jak tu odmówić małemu łasuchowi :) A że pomocnik z niego doskonały ( ciasto wałkuje jak zawodowiec) poszło nam migiem. Gwoli wyjaśnienia powiem, że inspiracją dla "ślimaczków"  była Elisse -ekspert od ciast drożdżowych i nie tylko! Dla zainteresowany mogę podać przepis.

Pozdrawiam wszystkie łakomczuchy :) !!!