W krzywym zwirciadle...

 Co jakiś czas w blogowym świecie pojawia się spór o kopiowanie zdjęć/ pomysłów, o plagiaty czy inspirowanie się dziełem kogoś innego.
Tak się złożyło, że pokazane w poprzednim poście igielniki nie całkiem są moim pomysłem. Przeglądałam jakiś czas temu cudownie inspirującego bloga Ani z Radziejowego Zacisza i całkiem nieświadomie skopiowałam jej pomysł. Całe szczęście trafiłam na osobę przemiłą, która wcale nie miała mi tego za złe!

I tu chciałabym powiedzieć Wam coś ważnego. 
Jestem zwyczajną dziewczyną, mieszkam w zwyczajnym domu i mam zwyczajną rodzinę. Piszę bloga po to aby podzielić się z Wami moimi ( i jak się okazało nie tylko moimi :-)) pomysłami. Nie czerpię żadnych korzyści materialnych z wytworów moich rąk. Czasem uszyję komuś w prezencie królika...

Jeśli coś Wam się spodoba u mnie to ŚMIAŁO ZRÓBCIE SOBIE TAKIE SAMO!!! Na prawdę nie mam nic przeciwko temu. Właśnie po to jest ten blog. Codziennie przeglądam Wasze blogi, często czerpię z nich inspirację. Jestem pewna, że wiele z Was, podobnie jak ja kilka dni temu-popełniło kiedyś plagiat całkiem nieświadomie. Czasem coś zobaczymy nie do końca zdając sobie z tego sprawę, a potem ten pomysł przypisujemy sobie... Zdarza się...
Jest u mnie na stronie prośba o nie kopiowanie zdjęć, ale prawdę mówiąc zdjęcia też możecie sobie kopiować :-) Byle ich sobie nie przywłaszczać.


Reasumując-będzie mi bardzo miło jeśli którejś z Was Dziewczyny spodoba się u mnie coś na tyle, by sobie takie coś zrobić!!!

A skoro jesteśmy już w temacie plagiatów... Chciałam Wam pokazać plagiat, który popełniłam wczoraj, tym razem całkiem świadomie ;-)  Autorka pomysłu,  http://jagodowyzagajnik.blogspot.com/ szalenie kreatywna osoba, zamieściła na swojej stronię instrukcję, krok po kroku, jak sobie coś takiego zmajstrować samemu. Tak zwana "durnostojka"- abażur na owoce, czy kwiatek...
Trochę to trwało zanim nazbierałam potrzebne materiały, aż wreszcie wczoraj przełamałam się i powiedziałam "Raz kozie śmierć- spróbuję!" I okazało się, że SIĘ DA i wcale nie jest takie trudne na jakie wygląda!

Oczywiście mój abażur nie umywa się do wytworów przezdolonych rączek Ity, ale mi się podoba!

                                    *********************************************

Piszecie, że mało Wam domku pokazuję... Przeglądając stare zdjęcia (bardzo stare, bo z lata :-) ) znalazłam kilka fotek naszego salonu...
Nie ma tego dużo, bo moim aparatem dobre zdjęcie w pomieszczeniu zrobić jest niezwykle trudno... Ale tych kilka ujęć Wam pokażę.

Kiedy Mały Wito siedział sobie bezpiecznie w moim brzuszku, musieliśmy przystosować mieszkanie do nowego lokatora. Przy bardzo dużym metrażu (170 m2) mieliśmy tylko jedną sypialnie, salon, kuchnię i łazienkę i nie było miejsca na pokoik dla dziecka. Trzeba było podzielić salon na dwa pomieszczenia. A że wychodziło, że po podziale salon tylko jedno okno mieć będzie- zdecydowaliśmy się na okno wewnętrzne na ścianie dzielącej salon i pokój Witka.

Wyszło tak, jak na zdjęciu widać. Całkiem fajnie! Okno zamówiłam u znajomego stolarza. Jak Witek był malutki, to jego łóżeczko stało pod tym właśnie oknem i można było podejrzeć Małego bez wchodzenia do jego pokoju. Bardzo fajne rozwiązanie. Od strony pokoju Wita, zamontowana jest ciemno brązowa roleta nie przepuszczająca światła. Dzięki temu Witkowi w spaniu nie przeszkadza zapalone w salonie światło.
No i sprawa najważniejsza- Witka malutki pokoik ma dwa okna + okno wewnętrzne-jest to najjaśniejsze pomieszczenie w całym domu. Dzięki temu oknu, sporo światła trafia do ciemnego salonu!

Buziaki dla wszystkich Podczytywaczy!!!