Wspomnienie lata- ogród wiejski- plany na przyszłość.

Zima to taki czas kiedy na spokojnie można zaplanować sobie wszelkie zmiany w ogrodzie. A u nas tych zmian szykuje się sporo! Ukończyliśmy w ubiegłym roku pewne przedsięwzięcia budowlane (min. podjazdy z tłucznia) i teraz nareszcie będę mogła zabrać się za nasadzenia :-) Co prawda w najbliższym sąsiedztwie nowego domu nie ma sensu jeszcze niczego sadzić, ale dalsze obszary to już coś innego :-)
Największym przedsięwzięciem jakie planuję jest rabata bylinowa w stylu preriowym o wielkości około 100 m2 (5m x20m). Część rabaty będzie w głębokim cieniu (rabata leśna???) a większa część będzie już na stanowisku odpowiednim do takiego założenia. Mam już wybrane rośliny, czekam tylko na wiosnę :-)
W planie jest też kilka mniejszych rabat, ukończenie ronda i przeorganizowanie istniejących rabat przy kamiennym tarasie.

Kolejnym moim ogrodowym planem jest wybudowanie inspektu z prawdziwego zdarzenia (dosyć już mam moich prowizorek... tu można je zobaczyć) i zakup tunelu foliowego. Mam też przeznaczony kawałek działki pod szkółkę bylin i krzewów. Tak na własny użytek. Doszliśmy do wniosku, że przy zakładaniu tak dużego ogrodu, własna szkółka będzie bardzo opłacalna.
Tak z grubsza wyglądają moje plany na ten sezon. Ale mam też plany bardziej dalekosiężne...

Zima to również czas na przeglądanie letnich zdjęć z ogrodu. Szybko zapominamy co było w danym sezonie ok, a co należałoby zmienić. Dlatego oglądając letnie ogrodowe zdjęcia, moje plany natychmiastowo ulegają rozszerzeniu :-)

Dziękuję za odwiedziny!!!

 Pa!!!

A my się zimy nie boimy :-)

 Nasze zwierzaki też się zimy nie boją bo regularnie są dogrzewane farelką :-)

A dzieci to mają taką frajdę, że aż im zazdroszczę!!!
 

A ja już planuję przyszły sezon ogrodniczy... ale o tym innym razem!
Pozdrawiam!!!

Karmniki, bukszpan i Szydełkowy dywanik...

 Witajcie w Nowym Roku! Pogoda jest cudna, trochę pomroziło, ale teraz sypnęło śniegiem i wreszcie mamy prawdziwą zimę!
Korzystając z tego, że na stawach lód ma grubość przynajmniej 20 centymetrów jeździmy z chłopakami trochę na łyżwach.  To znaczy Antek trenuje saneczkarstwo na lodzie a Witek opatentował nową dyscyplinę sportu- chodziarstwo łyżwowe :-) Nie mam pojęcia jak on to robi, bo jak ja tego próbuję to poruszam się w miejscu, a on przemierza znaczne odległości drobiąc łyżwowe kroczki jak jakaś gejsza :-)
Zabawnie to wygląda :-) Nie mam tylko pojęcia jak przekonać go do JEŻDŻENIA.
Przy okazji grubego lodu zgromadziłam też pokaźny zapas trzciny dla naszych pszczół. I kiedy na zewnątrz trzaska 15-sto stopniowy mróz (albo pada śnieg z deszczem), ja siedzę sobie w piwnicy i przygotowuję pszczele mieszkanka :-)
O samotnicach pisałam między innymi:
tu i tu i tu i tu i tu

 W wolnej chwili zrobiliśmy też z Chłopcami karmniki dla ptaszków. Daszki zrobiłam co prawda sama, ale później już mi pomagali :-) Wykorzystaliśmy metalowe puszki po karmie dla psa i stare podstawki do kwiatów. Wiklinowy daszek przymocowany jest do górnej (zamkniętej) części puszki przy pomocy grubego druta( Na tym samym drucie przeciągniętym przez daszek zawiesza się karmnik na gałęzi) Podstawka  do kwiatów przymocowana jest do "otwartej" strony puszki przy pomocy kilku cienkich drucików (karmnik należy napełnić ziarnem trzymając go do góry nogami jeszcze przed przymocowaniem podstawki) Pomiędzy krawędzią puszki a podstawką zostawiamy kilka milimetrów prześwitu, tak aby ziarenka swobodnie wysypywały się na podstawkę. Przy ponownym napełnianiu karmnika trzeba tylko zdemontować podstawkę i nasypać jedzonko. Zrobienie trzech takich domków (nie licząc wiklinowych daszków) zajęło nam najwyżej pół godziny!  Zdążyliśmy tuż przed nastaniem ZIMY :-)

 

 

Przy okazji pochwalę się też moją szkółką bukszpanu.  Niecałe 2 lata temu posadziłam niespełna 10-cio centymetrowe sadzonki tego wieczniezielonego krzewu. Teraz mam wyrośnięty bukszpan gotowy do przesadzenia na obwódki! Część jeszcze pewnie rok przesiedzi w szkółce, ale dla kilku mam już docelowe miejsce :-)

 A kiedy dzieci już śpią i nic innego nie ma do roboty- ukończyłam szydełkowy dywanik. Tadam! Średnica prawie półtora metra. Materiał na dywanik to najzwyklejszy bawełniany sznurek wędliniarski o średnicy ok 2mm. Na mój dywanik poszło niecałe 5 półkilogramowych kłębków tego sznurka. Koszt to jakieś 60 złotych.  Z rozpędu dziergam już następny :-)

 Pozdrawiam dziś nieco chaotycznie, ale serdecznie :-)