Sprawa życia lub śmierci!!!

Ale mam ostatnio problem...
Jak wiecie, nasze niemojskie zwierzęta są naszymi przyjaciółmi. Nawet kury i kozy... I właśnie z kozą, a dokładnie z kozłem, mam problem.  Capek wraz ze swoją mamą- Józefiną był naszym prezentem ślubnym, który to podarowali nam nasi świadkowie. Pewnie się dziwicie :-) Ale ja naprawdę bardzo chciałam mieć kozy! Olaf był przeciwny, a prezentu przecież nie "wyrzuci" :-)
Już wtedy mały Capek wyrwał się ze szponów śmierci... W hodowli, z której kozy do nas przyjechały- koziołki były sprzedawane na oskórowanie. Z ich skóry wyrabia się bębny...

Tak wyglądał nasz bohater po przyjeździe do Niemojek...

 Kiedy kozy do nas przyjechały Capek miał zaledwie 9 dni i nic nie zapowiadało późniejszych z nim problemów... Najpierw, już jako nieletni koziołek, zrobił dzidziusia swojej mamie...  Trudno- nie ma tego złego... Wyszły z tego bardzo ładne i zdrowe dwie kózki :-). Jeszcze zanim Józefina powiła swe kazirodcze potomstwo, Capek został wykastrowany. Z dwóch powodów- żeby nie zrobił mamie dzieci (jeszcze wtedy nie wiedzieliśmy, że już jest po fakcie...) i żeby złagodniał- bo agresywne z niego bydlę było... Było to dwa lata temu... Od tego czasu kozioł nasz zmężniał (waży pewnie dobre 50 kilo!) nabawił się problemów ze stawami (pewnie przez tą swoją wagę ciężką...)... i podły się zrobił okrutnie. Jak na złość- po kastracji zamiast stać się łagodnym koźlęciem, najwyraźniej mści się na nas za pozbawienie go klejnotów...( wcześniej AŻ TAK agresywny nie był...) Do tej pory przynajmniej dla mnie zachował resztki respektu, ale ostatnio nawet ja wracam posiniaczona z codziennego obrządku. Zdziczał przez zimę. Musiałam go odizolować od Józefiny, która na dniach spodziewa się wykocenia. Walił ją tak rogami, że bałam się o jej bezpieczeństwo!

Tutaj Capek z Józefiną. Jak widać jego straszne poroże dopiero w fazie wzrostu...

Witek panicznie się go boi, i kiedy Capek do niego podchodzi przy okazji nielicznych wizyt Witka w koziej zagrodzie- wzbudza w moim synu paniczny wręcz strach! Próbuje nadziać na rogi każdego, kto tylko mu się nawinie.  Już w tamtym roku rozważałam możliwość oddania Capka, ale jakoś tak nie mogłam...

Tak wyglądał Capek przed kastracją :-) Razem ze spadkiem testosteronu- wyłysiała mu grzywka, broda i w ogóle cały wyłysiał :-)

Jeszcze jako niedorostek stał się bezpośrednim sprawcą śmierci mojego kaczora! Tak go potraktował okropnie, ze kaczor zmarł po dwóch dniach od obrażeń wewnętrznych... Tak zakończyła się moja przygoda z kaczkami- są po prostu za powolne w stosunku do kozła... Kury jakoś sobie radzą...

Córki Capka - Pela i Mela :-)

I taki ma teraz dylemat...
Najchętniej oddałaby go komuś... Ale nikt nie chce capa- w dodatku wykastrowanego i niezbyt miłego! Szkoda mi go okropnie... O dziwo Olaf staje w jego obronie... i wcale mi to nie ułatwia decyzji... I Witek już coś podsłuchał i zaczyna mi płakać, że nie chce żeby pan zabrał Capka i zrobił z niego pasztet... (Swoją drogą to nie wiem gdzie on to usłyszał, bo ja nic o pasztecie nie mówiłam!) Szkoda mi dzieciaka, bo uczuciowy jest bardzo. Dwa lata temu latem oddaliśmy znajomym córki Capka, a Witek do tej pory wypomina, że mu Michał kozy zabrał :-)

Kiedyś przesiadywaliśmy z Witkiem cale dnie w koziej zagrodzie...

No nie wiem co mam robić! Nie po to braliśmy kozy, żeby terror siały! Do zagrody trzeba z kijem wchodzić, żeby było się czym bronić. Przecież tak się nie da!
Tak mi źle z całą to sprawą... w nocy mi się nasz kozioł śni...
A może ktoś z Was by chciał naszego Capa??? Pomimo wszystkich jego niedostatków- to i tak bardzo z nim  zżyci jesteśmy!


Właśnie rozmawialiśmy z Olafem o dalszych losach naszego Capka. Wychodzi na to, że nasz terrorysta chyba ma szczęście i jeszcze trochę z nami zostanie :-) Wiecie- ulżyło mi... Ale jeśli jednak ktoś chciałby go od nas dostać (nie z przeznaczeniem do spożycia!!!) To chętnie oddamy, W DOBRE RĘCE!!!

I jeszcze jeden apel na koniec. Na pasku bocznym zamieściłam banerek o pomocy dla Piotrusia. Gdyby ktoś mógł go pobrać i zamieścić na swojej stronie to byłoby wspaniale!!!

Pozdrawiam Was wszystkich z wciąż zimowych Niemojek :-)